|
Kieżmark uzyskał prawa miejskie w 1269 r. od węgierskiego władcy Beli IV. W XV w. otrzymał wiele praw politycznych i gospodarczych, np. prawo organizacji dwóch jarmarków, prawo miecza, prawo używania herbu.
Na czele miasta stał burmistrz wybierany na 1 rok. Wewnętrzna rada miasta liczyła 12 członków – senatorów. Była wybierana przez radę zewnętrzną składającą się z 50 członków. Każdy radny zajmował się innym aspektem życia miasta: młynami, cegielnią, winiarniami, winnicami itp.
Eksponaty wystawione w sali pochodzą z dawnego ratusza kieżmarskiego, który znajduje się w centrum miasta (obecnie ma tam swoją siedzibę Urząd Miasta). Na ścianie przy wejściu znajduje się reprint dokumentu herbowego z 1463 r. władcy Macieja Korwina. Wraz z przywilejem herbowym miasto uzyskało także prawo używania czerwonego wosku do pieczęci.
Obraz Alegoria sprawiedliwości to kopia dzieła, które zdobiło ratusz od strony zewnętrznej. Z wyposażenia ratusza zachowało się stosunkowo niewiele – stół, krzesła, fotele, ława, skrzynie i szafa na archiwalia.
Ciekawa jest także prasa z 1802 r. służąca do drukowania dokumentów, urna wyborcza oraz pochodzący z 1713 r. krzyż do przysięgi, który podarował miastu ówczesny burmistrz Martin Dévay. Wraz z krzyżem na stole leży także biblia i katowski miecz – atrybuty nowo wybranego burmistrza.
Wystawione miecze z pofalowaną głownią – tzw. miecze płomieniste pełniły funkcję symboliczną. Informowały mieszkańców o zbliżającym się niebezpieczeństwie. Wrogie wojska i zagrożenie wojną symbolizowała czerwona rękojeść, czarna oznaczała natomiast epidemię dżumy czy cholery.
