|
Kaplica zamkowa powstała przez przebudowę oryginalnego gotycko-renesansowego traktu mieszkalnego w latach 1657 – 1658, charakteryzuje ją styl wczesnobarokowy.
Budowę kaplicy zlecił Stefan II Thököly dla swojej żony Marii Gyulaffy. Maria mogła zaglądać do kaplicy przez okno swojego pokoju, które do tej pory widać po prawej stronie. Wykonano dla niej bezpośrednie wejście na chór, gdzie niegdyś stały organy. Umarła w wieku 22 lat, krótko po wybudowaniu kaplicy w 1659 r., a w następnym roku pochowano ją w krypcie.
W połowie XVIII w. do kaplicy wtargnęli żołnierze cesarscy, cynową trumnę z prochami zmarłej rozbili i wyrzucili na dziedziniec.
Po lewej stronie kaplicy znajduje się rzeźbiony drewniany obraz na pamiątkę Adolfa Wildburga, który zginął w 1866 r. w wojnie austriacko-pruskiej. Dzieło zamówił ojciec Adolfa u znanego artysty rzeźbiarza Gustava Adolfa Weisza.
Kaplica jest jednonawowa, bogato zdobiona sztukaterią nieznanych mistrzów włoskich. Malowidła przedstawiają sceny ze Starego i Nowego Testamentu.
Drewniane wyposażenie wnętrza stanowi przede wszystkim ołtarz z centralnie umieszczonym obrazem pt. Ukrzyżowanie. Nad tym motywem widnieje herb rodu Thököly. Po bokach ołtarza umieszczono figury czterech królów węgierskich: św. Stefana i św. Władysława (po prawej) oraz św. Emeryka i nieznanego króla (być może Zygmunta) (po lewej).
Nad herbem rodu Thököly znajduje się obraz zatytułowany Zmartwychwstanie, nad nim – herb Marii Gyulaffy, a na szczycie ołtarza – scena wniebowstąpienia. Ołtarz zdobi 25 rzeźb figuralnych. Większość z nich to dzieło nieznanego rzeźbiarza.
Ołtarz i ambonę wykonano z drewna lipowego. Obecnie kaplica wykorzystywana jest podczas cywilnych obrzędów ślubnych oraz rozmaitych wydarzeń kulturalnych.
